Choroba lokomocyjna, nazywana również kinetozą, to duży dyskomfort. Nudności, zawroty głowy i wymioty potrafią skutecznie zepsuć radość wynikającą z podróżowania. Szacuje się, że co trzeci człowiek narażony jest na objawy kinetozy. Dolegliwość ta może dotykać zarówno dzieci, jak i dorosłych. Najczęściej jednak borykają się z nią maluchy w wieku od 2 do 12 lat. Większość dzieci wyrasta z choroby lokomocyjnej. Niektórym udaje się pozbyć tej przykrej dolegliwości już w wieku przedszkolnym. Inni wyrastają z niej w wieku szkolnym, a jeszcze inni nieco później. Tylko niewielka część boryka się z nią do końca życia. Sposobem na chorobę lokomocyjną jest odpowiednie przygotowanie się do podróży. Doskonałym rozwiązaniem są także leki na chorobę lokomocyjną, które minimalizują ryzyko wystąpienia nieprzyjemnych objawów.
Czym jest choroba lokomocyjna?
Dolegliwość nazywana chorobą lokomocyjną to stan, w którym nie ma zgodności między subiektywnym, wzrokowym postrzeganiem ruchu, a sygnałami odbieranymi przez błędnik odpowiadający za zmysł równowagi. Najprościej można określić to w ten sposób, że mózg odbiera sprzeczne sygnały o ruchu i pozycji ciała, dlatego organizm uruchamia reakcje obronne. Charakterystyczne dla choroby lokomocyjnej jest to, że pojawia się ona podczas jazdy samochodem, lotu samolotem i rejsu statkiem. Dolegliwości nasilają się przy częstym przyspieszaniu i hamowaniu. Nieprzyjemne dolegliwości bardzo często potęgowane są przez wstrząsy, zapach spalin czy patrzenie przez okno na przesuwające się krajobrazy. Niekiedy choroba wywoływana jest lękiem przed podróżą.
Objawy choroby lokomocyjnej
Choroba lokomocyjna to dolegliwość, która objawia się nudnościami, wymiotami oraz zawrotami głowy. Zazwyczaj pierwszym symptomem choroby jest ogólnie złe samopoczucie, nadmierna senność, ziewanie, hiperwentylacja, ból głowy, osłabienie. Dzieci w wyniku dyskomfortu mogą reagować zdenerwowaniem i płaczem. Dopiero później pojawiają się zawroty głowy i nudności. Charakterystyczne dla schorzenia są też zimne poty, bladość skóry, ślinotok lub suchość w ustach. Niekiedy chorobie lokomocyjnej towarzyszą bóle brzucha i brak apetytu. W skrajnych przypadkach występuje zaburzenie rytmu serca. Nadwrażliwcy, którzy mają podrażniony narząd spiralny w uchu wewnętrznym, mogą dodatkowo odczuwać szumy w uszach i słyszeć przytłumione dźwięki. Gdy wystąpią nudności, chory jest osłabiony i ma problemy z koncentracją. Z chorobą lokomocyjną bywa tak, że zwykle po opuszczeniu środka transportu, nieprzyjemne objawy znikają. W poważniejszych przypadkach mogą się one utrzymywać nawet kilka dni po podróżny i uniemożliwiać normalne funkcjonowanie.
Sposoby na chorobę lokomocyjną
Choroba lokomocyjna potrafi zepsuć każdy, nawet najlepiej zapowiadający się wyjazd, dlatego też warto z nią walczyć już na kilka dni przed planowaną podróżą. Męczącym symptomom w sposób szczególny powinny zapobiegać osoby, którym już wcześniej dokuczały one w podróży. Istnieje wiele sposobów na przykrą i męczącą dolegliwość. Przede wszystkim należy pamiętać, aby w środkach lokomocji zajmować miejsca, w których najmniej odczuwa się bodźce związane z podróżą. W autobusie, takim miejscem jest przód lub środek pojazdu, z dala od osi kół. W samolocie z kolei – miejsce koło skrzydeł. W aucie, idealnym miejscem jest środek tylnego siedzenia. O ile to tylko możliwe, warto również zadbać o właściwą pozycję w czasie jazdy. Najmniejszy dyskomfort odczuwa się jadąc na wznak lub w pozycji półleżącej z podpartą głową. Należy się także powstrzymywać od czytania czy pracowania na komputerze. Przed podróżą, jak również w jej trakcie należy unikać dużych i ciężkostrawnych posiłków. Dorośli powinni zrezygnować także z alkoholu. Nigdy nie wyruszamy w drogę z pustym żołądkiem, gdyż taki stan może tylko spotęgować objawy choroby lokomocyjnej. Zawsze zjadamy lekki posiłek. Najlepiej zrobić to na godzinę przed planowaną podróżą. W podróży możemy sięgać po niegazowaną wodę mineralną lub herbatę z korzenia imbiru, który uznawany jest za silny środek na mdłości. Nie sięgamy z kolei po napoje słodkie i gazowane. Przed podróżą należy zadbać o spokój i relaks. Pełna napięcia atmosfera i ciągłe myślenie o chorobie, tylko spotęguje przykre dolegliwości. Jeśli podróżujemy samochodem, możemy uchylić okno. Świeże powietrze to jeden ze skuteczniejszych środków na chorobę lokomocyjną. I przede wszystkim, musimy zaopatrzyć się w leki na chorobę lokomocyjną.
Leki na chorobę lokomocyjną
W aptekach dostępnych jest wiele leków na chorobę lokomocyjną, które skutecznie przeciwdziałają mdłościom i wymiotom. Większość z nich sprzedawana jest bez recepty. Jeśli maluch ma silną chorobę lokomocyjną, warto poradzić się lekarza i poprosić go o pomoc w dobraniu odpowiedniego leku. Obecnie numerem jeden wśród leków na chorobę lokomocyjną jest Aviomarin (więcej na jego temat tutaj:http://aviomarin.com.pl/). Preparat dostępny jest w postaci tabletek lub gum do żucia. Zawarta w nim substancja czynna dimenhydramina, działa przeciwwymiotne, przeciwuczuleniowo i łagodnie uspokajająco na ośrodkowy układ nerwowy. Dodatkowo leki na chorobę lokomocyjną z dimenhydrynatem zmniejszają napięcie mięśni gładkich, ograniczają perystaltykę przewodu pokarmowego oraz wydzielanie śliny. Dzięki nim podróż zarówno ta bliska, jak i bardzo daleka przestaje być udręką, a staje się czystą przyjemnością. Działanie leków na chorobę lokomocyjnąmożna wesprzeć specjalnymi plastrami akupresorowymi na nadgarstek. Mimo, że nie zawierają one żadnej substancji leczniczej, to jednak również minimalizują nieprzyjemne objawy choroby.