Dieta przy chorobie parkinsona

Tagi , ,

W leczeniu większości chorób dieta odgrywa ogromną rolę. Nie inaczej jest w przypadku choroby Parkinsona. Dieta bardzo silnie oddziałuje na jej objawy – może zaostrzać je lub zmniejszać. Poza tym przy pomocy diety można wpływać na wchłanianie podstawowego leku stosowanego w leczeniu tej choroby – L-dopy (lewodopy).

Zaburzenia w pracy układu pokarmowego

W przebiegu choroby Parkinsona dochodzi do zmniejszenia ilości neuronów i zwyrodnienia komórek nerwowych produkujących dopaminę – neuroprzekaźnik odpowiadający za właściwe napięcie mięśni i koordynację ruchową. Objawy zewnętrzne choroby przejawiają się m.in. drżeniem spoczynkowym rąk, problemami z wykonywaniem precyzyjnych ruchów czy niewyraźną mową. Jednak zanik neuronów wpływa również na funkcjonowanie narządów wewnętrznych, przez co chorzy na chorobę Parkinsona niezwykle często borykają się z zaparciami. Są też narażeni na wychudzenie.

Dieta przy chorobie parkinsona

Kluczową rolę w tym przypadku ogrywa spożycie błonnika, wody (ewentualnie innych neutralnych napojów takich jak np. herbatki ziołowe). Błonnik zapobiega zaleganiu mas kałowych w jelitach, bo chłonie wodę i wiąże ją, umożliwiając sformowanie łatwiejszych do wydalenia mas kałowych. Najlepszą postacią błonnika jest błonnik rozpuszczalny w wodzie czyli m.in. zawarty w owocach i warzywach. Można się również wspomóc płatkami zbożowymi – pełnoziarnistymi i roślinami strączkowymi. Picie wody ma na celu stworzenie odpowiednich warunków dla działania błonnika, który musi napęcznieć by ułatwić wydalenie kału.

Zapobieganie wychudzeniu

Wielu chorobom neurologicznym (taką chorobą jest choroba Parkinsona), towarzyszy zwiększone zapotrzebowanie na energię. Dodatkowo z racji przyjmowania L-dopy pacjentom zaleca się zmniejszenie spożycia białek. Przy współistniejących objawach ze strony układu pokarmowego osoby chore narażone są na wychudzenie. Aby temu zapobiec zaleca się zwiększenie podaży składników wysokoenergetycznych z naciskiem na węglowodany. Konieczne jest też zwiększenie częstotliwości zjadania posiłków i ich ilości – nawet do 6-7 w ciągu dnia.

Dieta a lewodopa

Lewodopa jest lekiem wchłanianym w jelitach. Nie zaleca się przyjmowania jej wraz z posiłkami, bo pokarm opóźnia dotarcie lewodopy do jelit i może blokować jej wchłanianie. Preparaty lewodopy należy brać na co najmniej 15 do 30 minut przed jedzeniem. Jedynym wyjątkiem są sytuacje, w których po lewodopie dochodzi do mdłości – wtedy należy ją wziąć lek łącznie z niewielką porcją pożywienia – niskobiałkowego i lekkostrawnego (np. krakersami lub sokiem), w wyjątkowych sytuacjach również z pełnym posiłkiem.

Wchłanianie lewodopy może być ograniczone przez aminokwasy obecne w pożywieniu. To dlatego chorym na chorobę Parkinsona przyzwyczajonym do diety wysokobiałkowej zaleca się zmniejszenie ilości zjadanych białek do 0,8g dziennie na kg masy ciała.

Leczenie lewodopą zwiększa też zapotrzebowanie pacjenta na niektóre witaminy. Należy szczególnie zadbać o odpowiednio wysoką podaż witaminy B6, B12, witaminy PP i kwasu foliowego. Ich najlepszymi źródłami są grube kasze, nasiona, podroby, jaja i przetwory mleczne. Są to niestety produkty wysokobiałkowe. W razie potrzeby należy rozważyć suplementację.

Poprzedni

Przepisy na dania z brokułami

Co jeść przy wysokim cholesterolu?

Następny

Dodaj komentarz