Otyłość brzuszna uznawana jest za najbardziej niebezpieczną dla organizmu formę nadwagi. A im wyższy jest wskaźnik WHR, tym większe zagrożenie dla życia. Odkładanie się tkanki tłuszczowej w tych partiach obciąża wiele organów wewnętrznych, w tym serce. Nie ma żadnej przesady w stwierdzeniu, że otyłość brzuszną trzeba leczyć. Bowiem w ujęciu medycznym jest ona sklasyfikowana, jako jednostka chorobowa. Niestety często jej występowanie jest tylko sygnałem o wiele większego problemu, jakim jest zespół metaboliczny. Można o nim mówić wówczas, kiedy poza brzuchem pojawia się też nadciśnienie, niski poziom HDL, wysoki poziom glukozy lub trójglicerydów.
Kiedy występuje otyłość brzuszna?
Otyłość brzuszna występuje, kiedy wskaźnik WHR przekracza u kobiet 0,8, a u mężczyzn 1,0. Jego obliczanie jest proste, bowiem wymaga porównania pomiaru obwodu talii i bioder. Jak można wnioskować ze wskaźnika im mniejsza różnica pomiędzy tymi pomiarami, tym większa szansa na otyłość brzuszną.
Najlepszym sposobem jej wyeliminowania jest oczywiście profilaktyka. Ale często jest już za późno na przeciwdziałanie i trzeba dokonać kilku modyfikacji swojego stylu życia.
Na program leczenia otyłości brzusznej składają się najczęściej:
- Modyfikacja stylu życia, włącznie ze zmianą miejsca zamieszkania, wykonywaną pracą, zawodem. Sytuacją rodzinną, formami relaksu – na poziomie, jaki jest możliwy w danych warunkach.
- Uczestnictwo w zajęciach terapeutycznych, które nie tylko uświadomią błędy postępowania, ale także zainicjują występowanie właściwych zachowań.
- Wprowadzenie odpowiedniej, indywidualnie skomponowanej diety i systematyczne jej realizowanie pod kontrolą lekarza dietetyka. Ważne jest właściwe określenie bilansu energetycznego oraz wprowadzenie niedoboru rzędu 500-1000 kcal dziennie, z równomiernym ograniczeniem tłuszczów i cukrów. Niekiedy wskazana jest dieta deficytowa 500 kcal/dobę, stosowana wyłącznie pod kontrolą lekarza.
- Systematyczne nasilanie poziomu aktywności fizycznej. Zaczynając od spacerów i codziennego zwiększania ich dystansu lub tempa, albo specjalnych ćwiczeń dla osób otyłych. Warto wiedzieć, że sam brak aktywności nie jest przyczyną diety, podobnie jak sama aktywność nie jest w stanie jej zredukować. Wysiłek fizyczny ma wspomagać odchudzanie przyspieszając metabolizm. Najkorzystniejszy jest tzw. tlenowy trening dynamiczny, dostosowany do stanu zdrowia.
- Farmakologia – wyłącznie pod kontrolą lekarza stosuje się leki hamujące łaknienie, jak Mazindol, jeden z najsilniejszych oraz Xenical, zmniejszający przyswajalność tłuszczu. Z uzytku wycofano stosowaną jeszcze niedawno Meridię. Zalecane sa także preparaty wspomagające o charakterze moczopędnym, przeczyszczającym, poprawiającym metabolizm, jak L-karnityna, homeopatyczny Fucus, preparaty zawierające chrom, Redusan, Trimline.
- Chirurgiczne leczenie – traktowane, jako ostateczność, kiedy dieta i leki nie przynoszą skutku. Otyłość utrzymuje się dłużej niż 5 lat, a BMI jest wyższe od 40. Do głównych metod zalicza się gastroplastykę, oraz odsysanie tłuszczu.