Choć wielu ludziom trudno w to uwierzyć, to cukier jest narkotykiem. Badania pokazują, że uzależnia o wiele szybciej i mocniej niż kokaina. Przez bardzo dobrą dostępność cukru raczej niewiele osób przejmuje się uzależnieniem, a kształtowane jest ono już od pierwszych lat życia.
Podatność na uzależnienie na cukier
Uzależniony od cukru może być każdy, nawet nie ten, kto zjada ogromne ilości ciast i cukierków. Nawet osoba, która jada słodycze sporadycznie i wcale nie jest gruba bywa uzależniona. Uzależnione są również dzieci, ponieważ większość posiłków, przekąsek i napojów dla nich jest przesycona ogromną ilością cukru. Krzyk, płacz, wpadanie w histerię gdy rodzice odmówią kolejnego batonika nie jest wcale tylko objawem złego wychowania, ale przede wszystkim uzależnienia. Jednak na ten rodzaj uzależnienia narażeni są przede wszystkim ci wszyscy, którzy mają skłonność do niego. Dziedziczona jest ona genetycznie w pewnym procencie. Na przykład często osoby palące lub alkoholicy po rzuceniu tych nałogów zaczynają nałogowo jeść cukier i istnieje większe prawdopodobieństwo, że będą z tego powodu otyli, a nawyk będzie się pogłębiał.
Objawy uzależenienia
Bywa, że nie jesteśmy świadomi swoich słabości, a uleganie zachciankom jest traktowane jako służenie sobie i swojemu samopoczuciu. Oto kilka znaczących objawów mówiących o tym, że cukier stał się już poważnym nałogiem.
Stopniowe zwiększanie ilości cukru. Najpierw nie wyobrażamy sobie życia bez deseru. Jest on zwieńczeniem obiadu, pozwala się uspokoić i odprężyć po obfitym posiłku. Przychodzi błogie uczucie senności i można udać się na krótką drzemkę. Słodycze przez wielu są również traktowane jako sposób na podniesienie energii. Potem podjadanie słodkich przekąsek przydarza się coraz częściej w ciągu dnia, aż wreszcie nie da się już wyobrazić jak przetrwać dzień bez czegoś słodkiego. Znamienne jest również dosłowne rzucanie się na słodycze, osoby uzależnione są w stanie zjeść na przykład pół tortu na raz.
Poczucie lęku i dyskomfortu. Jeśli w pobliżu akurat nie ma żadnego sklepu z przekąskami, pojawia się poczucie dyskomfortu, że odpowiednia ilość cukru nie zostanie uzupełniona. Również w sytuacjach stresowych chcemy sięgać po słodkości.
Brak chęci zmiany. Najczęściej zajadanie słodyczami odbywa się w tajemnicy, gdy nikt nie widzi, ponieważ nie spotyka się to z dobrą reakcją ze strony rodziny i bliskich. Martwią się oni o zdrowie takiej osoby i namawiają ją, by się zmieniła. Jednak taka osoba wcale nie chce nic zmieniać – czuje się szczęśliwa w takiej sytuacji, w jakiej się znajduje.
Objawy odstawienia. Tak jak w przypadku zażywania narkotyków czy picia alkoholu również w przypadku nadużywania cukru pojawiają się psychiczne i fizyczne objawy odstawienie od tej substancji. Są różne, obejmują na przykład uczucie niepokoju, nadmierne pobudzenie, albo nadmierne zmęczenie, uczucie kompletnego wyssania z energii. Pojawia się lęk, że jeśli za chwilę nie zje się czegoś słodkiego, to skończy się to śmiercią. Brak cukru w diecie uzależnionego powoduje zmiany w psychice, staje się on niecierpliwy, nieznośny, a nawet agresywny. Znamienne jest to szczególnie u uzależnionych dzieci.
Wstyd i poczucie winy. Osoba uzależniona nie umie się kontrolować, ma poczucie, że musi zjeść coś słodkiego. Często wynikają z tego różne wpadki, inni mogą na taką osobę patrzeć krzywo. Dlatego ma ona poczucie winy, pojawiające się już po spożyciu odpowiedniej ilości cukru. Ma do siebie pretensje, obiecuje sobie, że to już ostatni raz, że nigdy więcej. Oczywiście nie jest to ostatni raz. Długotrwałe życie w poczuciu winy jest przyczyną rozwoju depresji, a depresja jest związana z jedzeniem cukru dla pocieszenia. To błędne koło.
Uzależnienie od cukru – gdzie szukać pomocy?
Ze względu na ogólną dostępność cukru oraz ilość pokus, zerwanie z nałogiem we własnym zakresie u osób mocno uzależnionych po prostu jest bardzo mało prawdopodobne. Trzeba szukać pomocy, szczególnie, że uzależnienia są związane z chorobami psychicznymi, takimi jak depresja. Często wyjście z depresji pozwala na wyleczenie się również z uzależnienia od cukru. Konieczne jest podjęcie terapii u psychologa. Warto pamiętać, że z dnia na dzień nie da się pokonać uzależnienia.
Czy uzależniony już nigdy nie będzie mógł zjeść nic słodkiego?
Życie bez cukru, czyli białej rafinowanej z buraka cukrowego substancji jest możliwe. Wielu ludzi żyje nie zbliżając się nawet do niego. Jednak smak słodki, jak i cukry są w diecie niezbędne. Dlatego nie jest możliwe zdrowe życie bez węglowodanów prostych. Muszą być one u osób uzależnionych zmienione na te pochodzenia naturalnego, które nie dają tak wiele negatywnych dla zdrowia skutków co zwykły cukier. Ich ilość w diecie musi być wyważona.
Samodzielna walka z cukrem
Jeśli uzależnienie od cukru nie jest jeszcze zbyt silne, a zauważamy iż zaczyna być problemem, istnieje szansa, by poradzić sobie z nim samemu. Zadanie to nie będzie łatwe, ale zwycięstwo jest wysoce prawdopodobne. Warto również uczyć dzieci od ich najmłodszych lat zasad prawidłowego żywienia, ograniczać podawanie im słodyczy na przykład w stresujących chwilach ich życia.