Kolano skoczka to potoczna nazwa schorzenia jakim jest entezopatia więzadła rzepki. Ta dolegliwość powstaje na skutek długoterminowych, powtarzanych mikro urazów, przeciążeń kolana. Zmiany jakie zachodzą więzadle rzepki mają charakter przeciążeniowo – zwyrodnieniowy. W początkowej fazie dyskomfort pojawia się tuż poniżej rzepki, ale nie leczone schorzenie może niestety w krótkim czasie doprowadzić do degeneracji więzadła a nawet do jego zerwania.
Kolano skoczka- technika urazu
Nazwa schorzenia „kolano skoczka’ kojarzy się z sportem, tak też – jak nazwa wskazuje – pojawia się najczęściej u osób, które uprawiają dyscypliny sportowe, w których głównym ruchem jest jest wyskok. To schorzenie dotyka więc najczęściej siatkarzy, koszykarzy, piłkarzy ręcznych i nożnych, a także łyżwiarzy figurowych.
Więzadło rzepki jest narażone na mikro urazy w czasie powrotu na podłoże po wyskoku. Wtedy obserwowany jest faza jednoczesnego wydłużania i skurczu mięśnia czworogłowego. Siła takiego obciążenia jest bardzo duża i niejednokrotnie posiada wartości dziesięciokrotnie wyższe niż ciężar ciała sportowca.
Objawy kolana skoczka
Początkowe objawy to ból przedniej części kolana. Jest to kłujący ból w obszarze pod rzepką. Następnie do dolegliwości bólowych dołącza się sztywność i obrzęk kolana.Pacjent zaczyna skarżyć się na ból pojawiający się przy prostowaniu kolana, przy przysiadach, podskokach, biegach, oraz podczas schodzenia ze schodów. Mięsień czworogłowy – w miarę rozwoju schorzenia – ulega osłabieniu i zanikowi.
Można wyróżnić 4 stadia tej choroby. Pierwszy stopień to ból, który pojawia się po treningu. Drugi stopień to ból, który pojawia się przy rozgrzewce, ale zanika, a pojawia się powtórnie po grze. Trzeci stopień to ból występujący w czasie aktywności fizycznej. Natomiast stopień czwarty zwiastują dolegliwości bólowe występujące cały czas. Ten stopień może prowadzić w konsekwencji naderwania czy zerwania więzadła rzepki.
Rehabilitacja kolana skoczka
Najlepszym sposobem jest zapobieganie powstawania takiego urazu, jest to profilaktyka. Istotne jest odpowiednie przygotowanie mięśni, tak by wzmocnić stabilizację kolana i nie dopuścić do kontuzji. Odpowiednie dobrane ćwiczenia i dobra rozgrzewka to podstawa. Ważne jest regularne wzmacnianie i rozciąganie mięśnia czworogłowego, a także mięśni kulszowo – goleniowych, które zginają kolano.
Podczas rehabilitacji zaistniałego schorzenia pomocnym działaniem jest masaż poprzeczny ścięgna, dodatkowo trzeba włączyć odpowiednio dobrane ćwiczenia, które wzmocnią osłabione grupy mięśniowe, oraz schładzanie. Istotna sprawą są także ćwiczenia ekscentryczne (rozciągające).
Ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy to miedzy innymi wykonywanie przysiadów na nodze chorej, w wersji trudniejszej można wybrać opcję na pochyłej nawierzchni. Z kolei na przykład dobre ćwiczenie ekscentryczne dla mięśnia czworogłowego to bardzo powolny siad na krzesło wykonywany na jednej nodze (chorej), gdzie druga uniesiona jest do przodu.