Zespół cieśni nadgarstka w początkowej fazie objawia się sporadycznym drętwieniem i bólem palców. Z czasem dolegliwości się nasilają i nie dają spać w nocy. ZCN to zaburzenie funkcji nerwu pośrodkowego występującego w następstwie przewlekłego ucisku przechodzącego przez kanał nadgarstka. W obszarze unerwienia nerwu pojawia się ból i parestezje (najczęściej mrowienie, drętwienie lub zmiany temperatury skóry). Diagnostyka opiera się na ocenie objawów klinicznych, a potwierdzeniem rozpoznania są wyniki badań elektrofizjologicznych. Leczenie obejmuje wyeliminowanie niekorzystnego ułożenia rąk, podawanie leków przeciwbólowych, unieruchomienie nadgarstka, zastrzyki z glukokortykoidów lub zabiegi chirurgiczne. Zespół cieśni nadgarstka dość często występuje u kobiet w wieku 30-50 lat. Do czynników ryzyka należą: reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) i inne choroby zapalne stawu nadgarstkowego, cukrzyca, niedoczynność tarczycy, akromegalia, amyloidoza pierwotna lub dializacyjna oraz obrzęk kanału nadgarstka w ciąży. Określoną rolę odgrywa także praca wymagająca wielokrotnego zginania i prostowania nadgarstka. W większości przypadków etiologia choroby jest nieznana.
Objawy kliniczne
Do objawów klinicznych należą bóle dłoni i nadgarstka, którym towarzyszy mrowienie i drętwienie rozprzestrzeniające się na obszar unerwienia nerwu pośrodkowego (okolica dłoniowa kciuka oraz palca wskazującego i środkowego, a także połowa promieniowa palca serdecznego). Niekiedy może dochodzić do porażenia całej dłoni. W typowych przypadkach pacjent budzi się w nocy z powodu piekącego lub tępego bólu, któremu towarzyszy drętwienie i mrowienie, oraz potrząsa dłonią, by przywrócić jej czucie. W późniejszym stadium obserwuje się zanik mięśni kłębu i osłabienie kciuka z zaburzeniem funkcji przeciwstawiania i odwodzenia.
Diagnostyka
- Badanie podmiotowe (wywiad),
- Badanie przedmiotowe,
- Badanie przewodnictwa nerwowego.
Leczenie
- Unieruchomienie nadgarstka,
- Podawanie glukokortykoidów i leków przeciwbólowych,
- Zabieg dekompresji.
Wyeliminowanie niekorzystnego ułożenia rąk pozwalają zmniejszyć nasilenie zespołu bólowego. Jednocześnie możliwe jest unieruchomienie nadgarstka w neutralnej pozycji za pomocą lekkiej szyny zwłaszcza w nocy oraz podawania słabych leków przeciwbólowych (na przykład paracetamolu).
Jeśli powyższe metody są nieskuteczne, wprowadza się dożylnie mieszaniny leku przeciwbólowego i kortykosteroidu do kanału nadgarstka bezpośrednio od strony łokciowej ścięgna mięśnia dłoniowego długiego bliżej dystalnej części fałdu zgięciowego nadgarstka.
W przypadku utrzymywania się objawów lub ich nawrotu dochodzi do osłabienia dłoni i zaniku mięśni kłębu kciuka, co stanowi wskazanie do chirurgicznej dekompresji kanału nadgarstka z zastosowaniem techniki endoskopowej.
Aby poznać więcej szczegółów zapraszamy na naszą stronę internetową www.horizonmedical.pl