Bulimia to nieco mniej znane schorzenie od anoreksji, które nazywane jest także żarłocznością psychiczną. To zaburzenie odżywiania charakteryzuje się przede wszystkim występowaniem napadów objadania się. Choroba ta jest groźna nie tylko dla zdrowia fizycznego, ale psychicznego. Proces leczenia bulimii nie należy do łatwych – często ciągnie się długimi miesiącami, a nawet latami. Poszukując odpowiedzi na pytanie, jak leczyc bulimię, trzeba zdać sobie sprawę, że schorzenie to można zwalczać przy pomocy różnych metod.
Czy bulimia jest niebezpieczna?
Bulimia jest uważana za chorobę groźną dla zdrowia, gdyż to zaburzenie odżywiania nie jest obojętne ani dla ciała, ani dla psychiki pacjenta. Wywoływanie wymiotów zakłóca funkcjonowanie gospodarki wodnej i elektrolitowej organizmu, a co więcej, przyczynia się do występowania niedoborów chloru oraz wapnia. Taki stan utrzymujący się przez dłuższy czas prowadzi do osłabienia kości, zębów, a nawet może zakłócać pracę układu pokarmowego i sercowo-naczyniowego. Wiele niebezpiecznych zmian zachodzi ponadto w psychice osoby chorej. Po każdym napadzie objedzenia się pojawiają się wyrzuty sumienia, pogarsza się także ogólne samopoczucie. Osoby cierpiące na bulimię często zmagają się również z poczuciem wstydu i winy.
Proces leczenia bulimii
Leczenie bulimii jest skomplikowane i długotrwałe. Aby przyniosło oczekiwane rezultaty ważne jest odpowiednie zmotywowanie pacjenta. Wyróżnia się kilka rodzajów leczenia bulimii. Najczęściej stosuje się leczenie środkami farmakologicznymi, jednak równie efektywna w walce z tym zaburzeniem odżywiania może okazać się psychoterapia. Sposób leczenia bulimii zależy od kilku czynników, w tym między innymi od typu choroby (można zetknąć się z bulimią typu przeczyszczającego lub typu nieprzeczyszczającego).
Leczenie środkami farmakologicznymi
Osoby, u których zostanie zdiagnozowana bulimia najczęściej są poddawane leczeniu farmakoterapią. Dość dobre efekty przynosi stosowanie niektórych leków przeciwdepresyjnych, w tym między innymi fluoksetyny. Fluoksetyna nie może być jednak stosowana z inhibitorami MAO, by nie doprowadzić do śmiertelnego zespołu serotoninowego. W leczeniu bulimii ponadto stosuje się preparaty welafaksyny, których celem jest przede wszystkim redukowanie apetytu. Środki te mają też działanie antydepresyjne. Trzeba jednak mieć świadomość, że leczenie środkami farmakologicznymi powinno odbywać się pod kontrolą lekarza psychiatry – samodzielne dawkowanie takich leków może okazać się niebezpieczne dla zdrowia chorego.
Psychoterapia a bulimia
W leczeniu bulimii stosuje się także różne typy psychoterapii. W zależności od rodzaju bulimii i jej objawów osobę chorą można poddać terapii poznawczo-behawioralnej, interpersonalnej bądź psychodynamicznej. Jeśli głównym czynnikiem w rozwoju choroby odegrały niewłaściwe relacje w rodzinie, wówczas stosuje się tak zwaną terapię rodziny.