Mózg jest naszym centrum dowodzenia, komputerem, który obsługuje całe ciało, ma wpływ na wszystkie narządy oraz układy ciała. Jednocześnie jest stosunkowo słabo poznanym organem. Mimo tego wiemy, że wiele powtarzanych przez lata twierdzeń na temat mózgu to po prostu mity.
Mit: wykorzystujemy tylko dziesięć procent mózgu.
Nie jest do końca jasne skąd wziął się ten mit. Co prawda badania genetyczne ukazują, że ludzkie DNA ma zdolności do rozwoju, co z kolei wskazuje na to, że możemy wykształcić więcej umiejętności niż posiadamy w standardowym pakiecie, wobec tego naturalnie rozwinie się również mózg. Jednak nie oznacza to, że aktualnie prawie wcale z niego nie korzystamy. Każdy obszar mózgu ma swoje działanie – odpowiedzialne są za tak podstawowe kwestie jak oddychanie, funkcje fizjologiczne, słyszenie, widzenie, oraz bardziej zaawansowane jak pisanie, czytanie, liczenie, analizowanie, zdolność przeżywania uczuć wyższych, abstrakcyjnego myślenia. Zatem każdy obszar mózgu ma jakieś zadanie. Nie byłoby możliwie życie, gdybyśmy wykorzystywali mózg jedynie w kilku procentach. Nawet podczas snu nasz mózg nie jest wyłączony, przełącza się tylko na inny tryb. Ale jednocześnie żaden człowiek nie posiada takiego samego mózgu, mamy często całkiem przeciwne predyspozycje. Jeśli jednak zechcemy zdobywać nowe umiejętności, będziemy pobudzać obszar mózgu odpowiedzialny za nie. Naukowcy wiedzą już, że tak kształtowany obszar rozwija się również fizycznie.
Mit: Jedna półkula mózgu jest dominująca.
Lewa i prawa półkula mózgu odpowiada za inne wykonywane czynności. Ale badania wykazują, że nie jest tak, iż na przykład większość życia używamy prawej półkuli, podczas gdy lewa jest wyłączona. Byłoby to marnotrawstwo. Okazuje się, że podczas wykonywania wszystkich czynności, aktywne są obie półkule i pozostają ze sobą w kontakcie. Jednak to osoby, które częściej myślą w sposób logiczny, uporządkowany i matematyczny mają lepszą równowagę pomiędzy obiema półkulami. Równowagę obu półkul mózgowych możemy osiągnąć na wiele różnych sposobów. Na przykład podczas relaksu, słuchania dźwięków dudnień różnicowych, ćwiczenia wschodnich sztuk walki i temu podobnych rzeczy.
Mit: komórki nerwowe nie regenerują się.
Komórek nerwowych jest bardzo dużo. To prawda, że istnieje wiele czynników, które je niszczą. Im więcej tych czynników oraz im dłuższy czas ich stosowania, tym więcej komórek zostaje zniszczonych. Adekwatnie potrzebują więcej czasu, aby się zregenerować, a raczej stworzyć na miejsce martwych nowe. Dzieje się tak w części mózgu zwanej hipokampem, tam są produkowane nowe komórki, które zastępują puste miejca. Natura w ten sposób daje szansę na cofnięcie zmian dokonanych przez zażywanie substancji psychoaktywnych oraz niewłaściwe, niehigieniczne życie.
Mit: na starość mózg przestaje działać prawidłowo.
Starzenie się organizmu dotyczy wszystkich układów ciała, również mózgu oraz całego układu nerwowego. Ale nie oznacza to, że starość oznacza demencję starczą. Wiele osób po osiemdziesiątym roku życia zachowuje świeżość umysłu oraz są całkowicie samodzielne. Kluczem do tego jest po prostu tryb życia – odpowiednia dieta bogata w mikroelementy, witaminy oraz zdrowe tłuszcze, jak również trenowanie mózgu. Oznacza to stałe pobudzanie komórek do aktywności, poprzez czytanie, pisanie, rozwiązywanie krzyżówek, uczenie się nowych rzeczy.
Mit: duży mózg oznacza większą inteligencję.
Wiele powiedzonek się do tego odnosi, ale nie ma to nic wspólnego z rzeczywistością. Człowiek ma najwięcej rozwiniętych umiejętności ze wszystkich zwierząt istniejących na naszej planecie, ale wcale nie posiada największego mózgu. Większy mają przecież chociażby słonie, delfiny, czy wieloryby. Zwierzęta te są inteligentne, ale nie potrafiłyby stworzyć cywilizacji jak człowiek. Z drugiej strony istnieje wiele małych zwierząt, które są sprytne, a posiadają malutkie móżdżki. Przysłowiowy ptasi móżdżek wcale nie jest tak głupi jak mogłoby się wydawać. Ptaki z rodzaju krukowatych umieją uczyć się nowych rzeczy i korzystają nawet z dość skomplikowanych narzędzi.
Mit: uzależnienie od komputera jest tym samym co uzależnienie od telewizora.
Między pokoleniami istnieje konflikt. Rodzice martwią się, że ich dzieci tak dużo spędzają czasu w internecie. Tymczasem sami oglądają dużo telewizji i nie widzą, że to to samo. To nieprawda, korzystanie z internetu oraz z telewizora to dwie różne kwestie. Podczas przeglądania stron internetowych wykonujemy kilka czynności właściwie jednocześnie. Czytamy, piszemy, oglądamy obrazy, zdjęcia, filmy, słuchamy czegoś, prowadzimy rozmowę z kimś innym, budujemy nowe kontakty. Mózg jest stymulowany, uczymy się i przyswajamy nowe informacje, analizujemy je i łączymy w całość. To dlatego tworzenie czegoś przy komputerze jest tak męczące – ponieważ mózg pracuje na wysokich obrotach. Natomiast oglądanie telewizji to rozrywka pasywna. Podczas oglądania telewizora mózg jest bierny. Nie ma twórczych myśli, szczególnie podczas patrzenia na reklamy. Wpadamy nawet w stan podobny do hipnozy.