Trudno sobie wyobrazić, do czego może posunąć się kobieta w celu uzyskania idealnej figury. Zapewne problem tkwi nie w samej potrzebie bycia szczupłą czy piękną. Ale w psychice, która nie pozwala na akceptację własnego ciała. Przykładem takiej desperacji może być zyskująca dużą popularność w ostatnich latach dieta tasiemcowa. Nie jest ona wynalazkiem nowym. Bowiem święciła już swoje triumfy w XIX wieku, ale na skutek obudzenia się świadomości społecznej. Została uznana za wielce szkodliwą i odsunięta w zapomnienie. Dziś w dobie wręcz chorobliwego pędu do bycia szczupłą poszukiwanie nowych diet i metod treningów. Doprowadziło do przywrócenia znaczenia tej kontrowersyjnej diecie.
Co skłania osoby do odchudzania tasiemcem?
Winą jest z pewnością telewizja i lansowanie znów bardzo modnych anorektycznych modelek, które wzbudzają zazdrość nastolatek pragnących też tak wyglądać. Żadna z nich nie jest w stanie poświęcić miesięcy, a może nawet lat na żmudne i zarazem zdrowe kształtowanie własnej sylwetki, ale chcą osiągać efekty natychmiast i bez wielkich wyrzeczeń. W rzeczywistości płacąc ogromne pieniądze doprowadzają do ruiny własnego organizmu, a niekiedy nawet na skraj śmierci. Idea diety, a właściwie sposobu odchudzania, bo trudno to nazwać dietą, sprowadza się do połykania tabletek z główką tasiemca, który przyczepia się do ścianek jelita i rozwija tam kosztem organizmu żywiciela. W przekonaniu osób stosujących tę kurację pasożyt zjada część pochłanianych posiłków a jednocześnie nie dopuszcza do ich wchłaniania przez organizm. Niestety niewiele osób zdaje sobie sprawę, czym tak naprawdę żywi się tasiemiec.
Zobacz także: od czego zacząć odchudzanie?
Wpływ tasiemca na odchudzanie
Szukając skutecznych i obrazowych przykładów można powiedzieć, że podział substancji pokarmowych. Pomiędzy rozwijającym się pasożytem a organizmem nosiciela jest taki, jak dzielenie ziemniaka na miąższ i obierki. To, co najbardziej wartościowe staje się udziałem tasiemca. Który nie tylko wysysa z układu pokarmowego cenne składniki pokarmowe, ale pochłania również biopierwiastki niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. W konsekwencji pozbawiane żelaza, magnezu i cennych witamin organy zaczynają zawodzić a cały organizm wpada w stan anemii lub awitaminozy. W niektórych przypadkach nawet tasiemiec potrafi przenieść się do innych organów i tam zadomowić niszcząc je. Efektem może być nawet śmierć. Biorąc pod uwagę fakt, jak długo i do jakich rozmiarów rozwija się pasożyt. Pozbycie się go bywa bardzo trudne i wymaga miesięcy leczenia. Często przywrócenie dobrego stanu zdrowia jest niemożliwe, a skutki odczuwa się do końca życia. Pomijając skuteczność i szkodliwość takiej kuracji niesie ona też ze sobą wiele nieprzyjemnych skutków ubocznych. Jak mdłości, biegunki, bóle głowy, ogólne zmęczenie i wiele podobnych.