Jak się motywować, czyli psychologia sportu

, , Tagi , , , ,

Sport to dziedzina życia, jaką wzięli pod lupę psycholodzy i stworzyli pojęcie psychologii sportu. Psychika w aktywności fizycznej ma rolę bardzo odpowiedzialną, jeśli nie wręcz kluczową. Tylko odpowiednie nastawienie psychiczne jest w stanie w ogóle zmotywować kogoś do zmiany życia. Niektórym jest też znacznie trudniej to osiągnąć, a czynników jest wiele począwszy od trybu prowadzonego życia, skończywszy na preferencjach i osobistych wierzeniach. Psychologia sportu uczy jak się odpowiednio motywować do aktywności fizycznej. Odpowiednia motywacja zmienia wszystko, zmotywowany człowiek jest w stanie dokonać takich rzeczy, o jakich mu się nie śniło. Oto kilka sposobów na to, aby poprawić swoją motywację.

    1. Równowaga. Motywacja dzielona jest roboczo na zewnętrzną i wewnętrzną. Człowiek potrzebuje obu tych czynników w podobnym stopniu. Dlatego trzeba szukać towarzystwa osób, które będą skłonne do pochwalenia osiągnięć początkujących ćwiczących i nie tylko. Chęć usłyszenia pochwały to także środek napędzający. Motywacja wewnętrzna jest nawet bardziej istotna niż zewnętrza oraz bardziej trwała. To na niej należy się skupiać budując własną wytrwałość.
    2. Wyznaczenie sobie celu. Bardzo istotnym punktem w motywowaniu jest wyznaczenie sobie odpowiedniego celu. Każdy cel jest dobry, nawet ten z pozoru śmieszny, lub mało wartościowy, o ile ma znaczenie dla danej osoby. Niektórym wystarczy możliwość osiągnięcia własnych sukcesów sportowych, inni uprawiają sport z myślą o najbliższych.
    3. Wizualizacja. Wybór odpowiedniego celu ma również znaczenie przy wizualzacji. Pozytywna wizualizacja, czyli wyobrażanie sobie siebie już z osiągniętym sukcesem, z nagrodą w ręku, lub szczęśliwego pośród zadowolonych najbliższych to jeden z wielu kluczy do sukcesu. Ważne by na wizualizację poświęcać wolne chwile, ale nie powinna ona przebiegać w momentach napięcia. Nie może również być przykrym obowiązkiem, ale czymś co sprawia przyjemność. Powinna odbywać się przy pełnym zrelaksowaniu i w ciszy, na przykład przed snem.
    4. Wspólne ćwiczenia. Trzeba wielkiej siły woli aby zmotywować się do ćwiczeń samodzielnie. Dlatego początkujący powinni uprawiać sport z kimś. Na przykład z przyjaciółką, siostrą, znajomym, z żoną, lub całą rodziną. Jeśli to z jakiś powodów niemożliwie, to warto zapisać się na zajęcia dedykowane, jakie są stale organizowane w klubach fitness. Po pierwsze płaci się za to, a więc motywacja jest oczywista, po drugie ćwiczenia odbywają się w grupie, gdzie wszyscy wzajemnie się motywują. To okazja nie tylko to poprawienia kondycji i zdrowia, ale także sposób na zawarcie nowych znajmości.
    5. Współpraca z osobistym trenerem i dietetykiem. Wielu ludzi z obawy, że pochłonie to zbyt dużo kosztów nie chce słyszeć o osobistym trenerze lub dietetyku. Bywa jednak, że jest to bardzo istotne szczególnie dla tak zwanych leni kanapowych. Po prostu w troste o ich zdrowie, albo życie powinni oni zawiązać kontakty z specjalistami. Nie tylko zmotywują oni, ale realnie pomogą. To ważne w ciężkich przypadkach, na przykład wystąpieniu znacznego stopnia otyłości w parze z depresją. Otyłość często jest jej wynikiem. Wówczas motywacja właściwie nie istnieje.
    6. Słuchanie muzyki. Nic tak nie motywuje do pracy jak ulubiona muzyka w słuchawkach. Jednak nie zawsze powinno się ją zabierać ze sobą. Na przykład jeśli sport wymaga skupienia uwagi jak na przykład jazda na rowerze w ruchliwym mieście, lepiej zostawić słuchawki w domu. Jednak przy ćwiczeniach na steperze, bieżni lub w domu muzyka bywa bardzo pomocna.
    7. Prowadzenie dziennika postępów. Nic nie sprawia wiekszej radości niż obserwowanie jak obwód pasa spada. Dlatego zalecane jest prowadzenie dziennika, w którym zapisywane są pomiary wykonane od pierwszego dnia treningów do dnia teraźniejszego. Coraz mniejsze liczby, czyli realne korzyści z uprawiania sportu dają motywację oraz pozwalają nabrać chęci do osiągnięcia dalszych sukcesów.
    8. Porzucenie ambicji. Niektórzy przystępując do ćwiczeń mają głowę nabitą ideałami i chcą być od razu we wszystkim najlepsi. Już pierwszy trening rozwiewa te wyobrażenia. Ważne jest podejście do sprawy realnie. Jeśli nie ćwiczyło się przez wiele lat wyniki nie będą takie jak za młodu, podobnie jeśli nigdy nie podejmowało się większego wysiłku. Na wszystko potrzeba czasu – nawet najlepsi medaliści zaczynali od zera. Dlatego ambicje lepiej zostawić w szufladzie w domu.
    9. Mniej krytyki. Niepowodzenia, wzloty, upadki, to najnormalniejsza rzecz na świecie. Do celu i zwycięstwa wiedzie kręta droga. Nie wolno być dla siebie zbyt surowym i karać siebie za każde niepowodzenie. Następnym razem pójdzie lepiej.
    10. Nagradzanie siebie. Dobrym pomysłem jest natomiast sprawianie sobie małych przyjemności za każdym razem gdy w danym dniu coś zostało zrobione. Jeśli udało się zwlec z łóżka w wyjątkowo paskudny poranek, by poćwiczyć, to powód do świętowania. Długa, relaksująca kąpiel w wannie, wypad na zakupy lub do kina, wyjazd na krótki odpoczynek, na przykład do spa, to zawsze dobry pomysł.
Poprzedni

9 błędów w rehabilitacji

Problem z określeniem nadwagi

Następny

Dodaj komentarz