Sposoby leczenia nadpotliwości pach

Tagi

Objaw pocenia jest najważniejszym fizjologicznym mechanizmem, pozwalającym organizmowi na utrzymanie prawidłowej ciepłoty. W tym także na pozbycie się substancji toksycznych. Na ludzkim ciele znajduje się ponad 2 miliony gruczołów potowych. Organizm wydziela od kilku milimetrów do kilku litrów potu dziennie. 

Za prawidłowość fizjologiczną, uważa się wydzielanie potu nieprzekraczające 0, 5 l dziennie. Gdy potu jest więcej, mamy do czynienia z nadpotliwością. Nadpotliwosć nie jest jedynie problemem stricte estetycznym, to także problem natury zdrowotnej – jest to stan chorobowy, którego efektem jest nadmierne i nieprzewidywalne pocenie się osoby, dotkniętej tą przypadłością. Problem nadpotliwości dotyka około 2 – 3% populacji. Objaw najczęściej dotyczy obszaru pod pachami i pojawia się w drugiej, bądź też trzeciej dekadzie życia. Według statystyk prawie 40% przypadków nadmiernego pocenia, dotyczy pach.

Czynnikami mającymi wpływ na wydzielanie potu są m.in.:
– wiek
– płeć
– stres
– odżywianie

Na wzmożone wydzielanie potu wpływają:
– ćwiczenia fizyczne
– zbytnie ciepło
– ostre przyprawy
– alkohol, kawa
– stres, silne emocje

Zaburzenia ilościowe wydzielania potu m.in. pod pachami, nosi nazwę hyperhydrozy – jest to schorzenie zaliczane do chronicznych. Pojawia się zazwyczaj w okresie dojrzewania, dostarczając niemałych kłopotów osobie przez nie dotkniętej. Osoby z nadpotliwością, wydzielają więcej potu, niż potrzebne jest to do prawidłowego funkcjonowania organizmu (utrzymania prawidłowej temperatury ciała). Nie są znane przyczyny tego schorzenia, być może pewien wpływ na jego wystąpienie mają czynniki genetyczne. Nadpotliwość jest związana z umiejscowioną lub uogólnioną nadczynnością gruczołów potowych (ekrynowych). Zmiany nie dotyczą samych gruczołów. Zaburzenia aktywności owych gruczołów, spowodowane są najprawdopodobniej na skutek nieprawidłowej czynności układu nerwowego autonomicznego.

Rozróżnia się następujące odmiany pocenia:
Pocenie pierwotne – ma ono podłoże emocjonalne i stanowi około 90% przypadków. Pojawia się w dzieciństwie, bądź okresie dojrzewania. Dotyczy głównie pach. Może mieć charakter napadowy. Jest objawem silnych emocji.
Pocenie wtórne – zwane także objawowym, wywołane jest przez choroby, m.in. układu nerwowego, zaburzenia endokrynologiczne, menopauza, przyjmowanie niektórych leków. Nadmierne pocenie smakowe – pojawia się w wyniku spożycia gorących potraw, alkoholu. Poceniu towarzyszy rumień.

Leczenie nadmiernego pocenia nie należy do najłatwiejszych. Dzielimy je na:

Leczenie miejscowe:
– stosowanie antyperspirantów
– stosowanie zawiesin, które w swoim składzie mają taninę, kwas borny, kwas salicylowy, tlenek glinu
– jonoforeza

Leczenie ogólne:
– leki antycholinergiczne
– leki z grupy beta – brokerów
– leki uspokajające

Leczenie chirurgiczne:
– usunięcie gruczołów potowych
– sympatektomię
– wycięcie skóry
– laserowe wycięcie gruczołów potowych

Najpopularniejszymi i najskuteczniejszymi metodami na leczenie nadpotliwości: Laseroterapia jest z powodzeniem stosowana w nadpotliwości pach. Procedura zabiegu polega na permanentnym usunięciu gruczołów potowych.
Terapia polega na przegrzaniu i zniszczeniu gruczołów potowych w okolicach obu pach. Lekarz za pomocą lasera rozpuszcza je, następnie odsysa jak przy liposukcji.

W zabiegu stosuje się znieczulenie miejscowe (znieczula się okolicę dołów pachowych, ostrzykując tkankę podskórną obu dołów roztworem soli fizjologicznej oraz leku znieczulającego). Po zabiegu występuje niewielki obrzęk (mija po tygodniu czasu) oraz przejściowe zmniejszenie czucia. Laser nie wpływa na blokowanie gruczołów potowych, tylko je usuwa, w związku z tym nie wywołuje zwiększonego pocenia w innych częściach ciała. Nie ma także wpływu na owłosienie dołów pachowych. Wystarczy jeden zabieg, aby pozbyć się nadpotliwości Potwierdzono to u ponad 95% przypadków.

Leczenie z wykorzystaniem toksyny botulinowej (botoks) – w terapii wykorzystuje się toksynę typu A. Nie ma ona działania przyczynowego, jednakże skutecznie usuwa objawy nadpotliwości, poprzez blokowanie unerwienia współczulnego gruczołów potowych. Przed zabiegiem, pacjent poddany zostaje testowi Minora (posmarowanie danego miejsca jodyną oraz posypanie skrobią ziemniaczaną). Powierzchnia skóry dotknięta nadpotliwością, ciemnieje w ciągu kilkunastu sekund, pokazując lekarzowi, gdzie należy wstrzyknąć toksynę. Efekt jest widoczny po upływie 5 – 14 dni od podania preparatu. Blokada zakończeń nerwowych pod wpływem botoksu utrzymuje się co najmniej przez kilkanaście tygodni.

Leczenie za pomocą energii elektromagnetycznej MiraDry – jest to nieinwazyjny zabieg trwałego usunięcia gruczołów potowych. Wiązka elektomagnetyczna jest dopasowywana indywidualnie do pacjenta. W trakcie zabiegu, pacjent prawie w ogóle nie odczuwa bólu. W przypadku potrzeby zastosowania dużej mocy, lekarz może profilaktycznie zastosować znieczulenie miejscowe. Procedura zabiegu polega na przesuwaniu głowicy roboczej urządzenia nad pachą, dzieli się na trzy etapy:

– porcja energii mikrofalowej dociera w głąb skóry właściwej, do obszaru, gdzie znajdują się gruczoły potowe.

– dzięki odmiennym właściwościom elektromagnetycznym głębszych tkanek skóry, następuje odbicie od nich energii, która skupia się tylko w tych warstwach skory, gdzie znajdują się gruczoły potowe.

– system chłodzenia utrzymuje strefę ciepła (temperatura 55 – 60 stopni C) jedynie w tym obszarze, gdzie występują gruczoły potowe, dzięki czemu dochodzi do ich prolizy. Chłodzenie chroni jednocześnie naskórek i górne warstwy skóry właściwej.

W wyniku oddziaływania bezpośrednio na gruczoły potowe, redukcji nie ulega tylko i wyłącznie ilość wydzielanego potu (zredukowana jest o 85 – 95%), ale także jego zapach. W celu osiągnięcia trwałego efektu, zaleca się przeprowadzenie dwóch zabiegów w odstępie czasowym, około trzech miesięcy.

Źródła: nadmiernepocenie.pl, forumderatologiczne.pl

Poprzedni

9 stereotypów dotyczących fitness klubów i siłowni

7 naturalnych środków niszczących bakterie, wirusy i grzyby

Następny

Dodaj komentarz